Het afscheid en op naar Battambang!

Nee ik kan niet zeggen dat ik álles in Siem Reap heb gezien maar mijn fiets en ik hebben zeker een hoop leuke straatjes, plekjes en hippe restaurantjes gezien. En ja ik ben dus ook klaar om verder te gaan. Al waren er nog wel 20plekken waar ik graag nog eens wat had willen drinken. En al was het afscheid gisteren moeilijker dan verwacht. De laatste dag brak aan en nadat ik de eerste les had geopend en we een mindmap van dieren hadden gemaakt was het moment toch echt daar; Nana, de Cambodjaanse docente, ging in het Khmer vertellen dat het mijn laatste dag was. Je had hun gezichtjes moeten zien... Auw. Knipper knipper. Nana had hartjes geknipt en daar mochten ze mij op tekenen en wat liefs op schrijven. Kortom ik werd overladen met liefde. Toen een iet wat verlegen jongetje aan het einde van de les ineens naar me toe kwam voor een knuffel, kon ik mijn glazige ogen nog maar net camoufleren. Een meisje in de ochtend klas vroeg of ik er in de middag nog was en jawel om 2uur was ze er weer. Na nog wat met ze gespeeld te hebben, getrakteerd te hebben en een groepsfoto te hebben gemaakt, was het dan toch echt tijd om gedag te zeggen. Een high five en een knuffel hier en daar en toen zaten me twee beginners lessen erop. De klas van 4 tot 5 bestaat uit wat oudere maar ook daar waren geschrokken gezichten toen Nana het vertelde. En na wat liedjes gezongen te hebben en een weer een groepsfoto te hebben gemaakt wilden ook zij een high five, een knuffel of een foto. Drie weken was ik hun docent; teacher Elizabeth, en ondanks dat het soms best zwaar was vond ik het maar al te leuk. Ik ben trots op wat ze in die korte periode al allemaal geleerd hebben. De afsluitende zin van de les "Goodbye teacher see you on monday!" veranderde gisteren ineens in "Goodbye teacher see you later!". En dus zei ik terug; "Goodbye students it was a pleasure to be your teacher see you later!" Het gaat jullie allemaal goed!

Ik ga het rondfietsen in Siem Reap ook wel missen. De vele (super)markten rond struinen om weer iets anders te kunnen koken. De typische "wallmarkts" bezoeken met de winkels VOL met personeel ;) (vooral de Chinese). Sommige producten, met name in de supermarkt, zijn trouwens erg duur hier! Alle melkproducten, noten(oh en die zijn daarbij ook nog eens de grootste scam van Azië, de zakjes die je koopt zijn namelijk zo goed als leeg nog voordat je hem hebt opengemaakt), chocoladepasta(12dollar voor een pot!) en nog andere dingen zijn erg prijzig. Daarnaast zijn de meeste dingen hier sowieso duurder dan in bv. Thailand aangezien Cambodja bijna alles importeert en de overheid daar veel belasting over heft. Maar goed terug naar het verhaal.
Gisterenavond ben ik voor de laatste keer naar het centrum gefietst om voor de laatste keer bij "mijn" plek een ijsje te eten en vervolgens bij het Hard Rock café een drankje te doen. Rond kwart over 8 fietste ik terug om thuis met Mark wat te eten. Ik had nog spaghetti en hij at een soort instant noodles (die heb je hier meeega veel). Ohja dat is trouwens wat ik niet ga missen; het eten ;). Het ontbijt, een (taai) broodje met jam en/of honing, en vaak voor lunch of avondeten spaghetti. Hoewel ik dat natuurlijk zelf in de hand had, ik at dan ook meestal 1keer per dag (soms 2) buiten de deur. En als ik dan naar het centrum fietste dan reed ik vaak dezelfde route waardoor mensen me al snel herkende, ik woonde namelijk in vrij afgelegen gebied zonder (veel) toeristen. Ik passeerde altijd een groep tuk tuk drivers, die al snel wisten dat ik op de fiets geen tuk tuk hoefde (ze roepen sowieso naar je al zat je in een limousine, zelfs al zit je in een tuk tuk), en die me elke keer vriendelijk toelachten wanneer ik op mijn "fiets" voorbij kwam. Vervolgens fietste ik langs een marktje en verderop was er aan de kant van de weg de damclub van Siem Reap voor tuk tuk drivers (geloof ik). Elke keer als ik er langs fietste stond het er namelijk vol met lege tuk tuks en was het aan de andere kant op de stoep een drukke boel vol met dammende(?) mannen, een leuk gezicht!
En nu zit ik dus in een "VIP" bus naar Battambang. En wat houdt VIP dan precies in? Niet veel ;). De airco doet het, dat moet gezegd worden maar daar is dan ook alles wel mee gezegd.. Deze bus zou in Nederland niet meer mogen rijden en de chauffeur zou geen rijbewijs hebben (ik wed dat ik nog beter met een bus kan rijden).
Mijn lange jurk kan weer onder in mijn tas, mijn backpack is weer ingepakt en de komende tijd wordt het weer vanuit mijn backpack leven! Geen film friday meer, geen wedstrijdjes en spelletjes meer met engels woorden, tijd en belletjes, geen kaartjes met plaatjes maken in de pauze en geen lieve gezichtjes meer in de ochtend maar wel weer lekker rondtrekken! En daar heb ik toch ook wel weer erg veel zin in :).

Vanuit Battambang is het plan om verder te reizen naar Sihanoukville en vanuit daar, via Phnom Penh, Vietnam binnen te gaan. Ik houd jullie op de hoogte! Bedankt weer voor het lezen!

Liefs Elsbeth