Battambang en Sihanoukville!

Hallo allemaal!

Zo daar ben ik weer, mijn broer is inmiddels geland en samen zijn we al weer doorgereisd naar Mui Ne! Maar voordat ik daar over begin ga ik nu echt eerst over mijn tijd in Cambodja ná mijn vrijwilligerswerk vertellen! En die startte in Battambang! De op een na grootste stad van Cambodja maar een stad die zeker niet zo voelt, het voelt als een groot dorp. Na een aantal uur gereden te hebben kwam ik aan op een parkeerplaats waar ik, na mijn weg door alle tuk tuk drivers te hebben gevonden (ze bespringen je (bijna) letterlijk), een tuk tuk van 50cent naar mijn hostel had geregeld. Daar aangekomen (ze hadden nog een bed vrij) ben ik het centrum gelopen om het te te gaan verkennen. En na wat te hebben rondgedwaald, ergens een lekkere salade te hebben gegeten en geschuild te hebben voor de regen ben ik terug gegaan naar mijn hostel. Waar ik al snel in contact kwam met wat andere backpackers en waar ik de rest van de avond mee heb doorgebracht en heb gegeten(het was bbq avond dus een lekkere hamburger op (: ). De dag erna sliep ik uit om vervolgens na weer even in het stadje rondgekeken te hebben (er viel niet echt veel te beleven) naar de bekende "bamboe trein" en de Killing cave te gaan. Ik begon met de "trein" waar ik even moest wachten op andere mensen om een platformpje te delen. Na zo'n 10minuten kwam er een Australische familie en met hen samen begon ik aan het ritje. En aangezien ik van te voren geen idee had wat ik ervan moest verwachten neem ik aan jullie ook niet dus leg ik het even uit. De trein is namelijk slechts een bamboeplatform die ze op de wielen plaatsen op de rails, het lijkt dus op een vlot met wielen en is dus geheel open. Trein is dus nogal een groot woord hoewel het "treintje" (je kunt er max met zijn 5/6 op) sneller ging dan verwacht zeker ook aangezien er dus geen stoelen zijn en je verder ook nergens echt aan kan vast houden.. Het leukste vond ik denk ik nog het moment dat er een treintje van de andere kant je tegemoet kwam. Er was namelijk maar een spoorrails en het treintje met de minste mensen erop "verloor" dus en moest afstappen en het complete platform met wielen van de baan afhalen. Zodra er dus een ander treintje in zicht kwam, was het elke keer een soort hilarisch wedstrijdje wie kon blijven zitten en wie er af moest. Eenmaal terug ging ik samen met een ander meisje van het hostel die de tuk tuk had opgehaald verder naar de Killing cave om die te bezoeken en vervolgens de vleermuizen uit de grot te bekijken. Dus wij de heuvel op lopen om de Killing cave van binnen te bekijken. En dit was best indrukwekkend zeker nadat we wat meer kregen te horen over wat zich daar allemaal heeft afgespeeld in het verleden. Cambodja heeft namelijk een erg bizar en trieste geschiedenis; in 1975 greep namelijk de Khmer Rouge de macht in Cambodja en hoewel de burgers dit eerst zagen als een optimistische ontwikkeling en bevrijding na zwaar te hebben geleden onder de Vietnamoorlog, werd het al snel duidelijk dat de Khmer Rouge een horror regime ging toepassen. Alle mensen uit de steden moesten per direct naar het platteland om landbouw te gaan bedrijven en vele intellectuele (en hun familie) werden direct vermoord (doktoren, docenten, advocaten ect.). Pol Pot, de leider, wilde namelijk het land weer vanaf 0 opbouwen en er een communistische staat van maken. De landbouwproductie moest steeds meer en meer opleveren (terwijl vele geen idee hadden hoe ze dingen moesten verbouwen) en uiteindelijk was zelfs het dragen van een bril of een tweede taal spreken reden genoeg om vermoord te worden. En dat vermoorden gebeurde op meer dan 300 plekken in het land waaronder dus de Killing cave in Battambang. De mensen werden in de grot gegooid en mochten ze de val overleefd hebben, dan stond er beneden iemand met een pistool. En op die plek in de grot kon je als bezoeker de restanten en de gedenkplek bekijken. En dat deden wij dus ook. Vervolgens liepen we weer naar beneden om rond 6uur de vleermuizen uit de grot te zien komen in een lijn. Een bijzonder gek gezicht en na het even te hebben aanschouwd (met de familie waarmee ik in de bamboe trein heb gezeten) reed de tuk tuk ons verder naar wat plekken verder op om de lijnen met vleermuizen van een afstand te zien. Uiteindelijk reden we terug naar het hostel en ben ik met het meisje en twee andere jongens pizza gaan eten. Ook had ik ondertussen de nachtbus naar Sihanoukville geboekt, een busrit die maar door één bedrijf werd aangeboden en die op internet eigenlijk alleen maar slechte reviews had. Diefstal, ongelukken en gewoon te slechte wegen om te slapen (en meer..) maar toch had ik hem geboekt omdat ik daarmee een dag bespaarde en ik niet een (nutteloze) stop wilde maken in Phnom Penh aangezien ik hier later alsnog langs moest en ik er dan wilde stoppen. Ik was dan ook een benieuwd hoe de rit zou gaan, mijn tactiek was om meteen vrienden te maken zodat je in ieder geval iemand kent. Maar het viel me alles mee! (Na alle horror verhalen kon dat misschien ook niet anders (; ) Ik had geluk dat ik alleen in mijn bed sliep, of eigenlijk dat ik "twee" bedjes voor mij alleen had. Want de bedjes waren zo klein dat je een bed zo groot als mijn bed thuis(misschien ietsjeee groter) zou moeten delen als je pech had. Of eigenlijk niet als je pech had maar gewoon bijna altijd, ik had gewoon veel geluk dat ik dus een normaal bed voor me alleen had en ik heb dan ook met vlagen wel degelijk geslapen. Om kwart over 5kwamen we aan in Phnom Penh waar we 1,5uur later de minivan namen naar Sihanoukville. Dit busje leek oké maar toen we nog zeker 100km van onze bestemming vandaan zaten stopte die ermee.. Na meer dan een uur stil te hebben gestaan (in de hitte!) besloten we (ik en twee Chinezen (haha ja echt he)) om proberen te gaan liften verder, het zag er namelijk nog niet uit alsof we binnen een kwartier weer op de weg zouden zitten. En uiteindelijk stopte er een busje die ons voor 5dollar naar Sihanoukville wilden brengen. Een paar uur later kwamen we dus alsnog (helemaal heel) aan in Sihanoukville, waarna ik na wat onderhandelen een motortaxi naar mijn hostel had geregeld (dat dacht ik althans!). Ik stapte achterop en terwijl hij aan het rijden was had ik al het gevoel dat hij niet heen reed waar ik heen moest. Daarom herhaalde ik het nogmaals en aan het begin van een strand stopte hij uiteindelijk, ongeveer 5km van de plaats af waar we eerst waren. En ik had een deal met hem voor 5dollar aangezien het iets van 10km was zei hij en dat klopte ook waar mijn hostel was maar we waren dus nog niet eens op de helft. Dus toen hij (nu wel) begreep waar ik heen moest zei hij dat hij meer geld wilde en toen werd ik een beetje geïrriteerd omdat hij letterlijk had gezegd 5dollar voor 10km. Ik gaf dus aan dat ik dat niet ging doen en dat ik zeker geen 5dollar voor dit kleine stukje ging betalen. Hij reed vervolgens nog iets van 2km verder en gaf toen aan dat ik meer moest betalen, eerst 5dollar en toen hij mijn gezicht zag zei hij snel 2dollar. Maar aangezien ik het echt niet fair vond weigerde ik dat te betalen en gaf ik hem dus gewoon 5dollar. Natuurlijk was hij daar niet blij mee maar ik laat me niet oplichten. Ik liep dus verder waarna ik vervolgens een andere motortaxi aansprak die wel me een eerlijke prijs aanbood. Ik heb mijn hostel dan ook nog (ruim) voor het donker gevonden ;). Eenmaal daar gearriveerd ben ik bijna direct met wat andere meiden naar het strand gegaan, en wat had ik die zeelucht gemist! Heerlijk zwemmen! En daarna lekker wat lunchen, chillen in het hostel en mijn reis alvast verder plannen. En dat van te voren plannen, wat ik normaal veel minder doe, was wel nodig omdat ik natuurlijk op een bepaald moment in Vietnam voor Francois moest zijn en ik wel nog het een en ander wilde doen. Na mijn boot en hostel samen met een ander Nederlands meisje te hebben geboekt hebben we nog iets kleins als avondeten gegeten. En de volgende dag ging ik dus al verder naar Koh Rong Sanloem, de reden dat ik naar het zuiden ben gegaan.

En daar eindig ik voor nu weer mijn verhaal! Het vervolg is alweer in de maak maar anders wordt het wel een erg lang verhaal. Volgende blog ga ik dus verder met Koh Rong Sanloem en Phnom Penh. Bedankt weer voor het lezen allemaal en tot de volgende blog! (De tijd gaat btw echt snel, over twee weken ben ik al weer in Nederland geland!) Jullie horen snel weer wat van me :).

Liefs Elsbeth