Chang Rai en de grens over naar Laos!

Hey allemaal!

Leuk dat jullie weer mijn blog lezen! De eerste maand zit er alweer op en dus ook mijn reis in Thailand. Eergisteren ben ik de grens overgegaan naar Laos en ondanks alle verhalen over de scams is het allemaal goed gegaan maar daarover straks meer.
Eerst Chiang Rai; een stadje waar inderdaad, zeker in het laagseizoen nu, niet heel veel te beleven valt. Ik was geloof ik echt de enige in het hostel en ik sliep de tweede nacht dan ook in een kamer vol met lege bedden, niet heel erg maar wel een beetje gek. De stad zelf wil ik niet geheel zwart maken want ondanks de regen ben ik mijn tijd daar toch echt wel doorgekomen. 'S ochtends ben ik begonnen met de topattractie van Chiang Rai, de Witte tempel. En het was inderdaad een witte tempel, voor 50B mocht ik het terrein op en na wat foto's te hebben genomen was ik eigenlijk al wel snel uitgekeken. Mede ook omdat er toen weer een bus met Chinese arriveerde. Maar ik vond de tempel zeker wel mooi! Hij is alleen niet zo groot dus je loopt er zo doorheen. Op mijn trip door Thailand heb ik ondertussen al wel wat tempels voorbij zien komen, dat gebeurt of je nou wilt of niet ze zijn namelijk overal. Maar deze vond ik dus alsnog wel bijzonder aangezien hij dus helemaal wit is wat de tempel anders en wat abstracter maakt. Al het gouden was enkel binnen in en de witte versieringen eromheen bestond uit skeletten. Hij was dus zeker anders dan al de andere en zo was er ook ergens in Chiang Rai een blauwe tempel. Ergens... Gewapend met mijn roze raincoat, omdat het echt de hele dag regende, ging ik opzoek. De hostel eigenaar gaf namelijk aan dat het zo'n half uur á drie kwartier lopen was, prima ik had toch de tijd. Op mijn weg ernaar toe kwam ik nog een aantal "bezienswaardigheden" tegen die ik per toeval op de kaart zag staan en anders gewoon voorbij was gelopen ;). En al lopend moest ik om mezelf lachen. Als ik de straat over stak zag ik mensen vanuit hun auto naar me kijken en ik kon me voorstellen dat dat best een grappig beeld was. Een toerist met een lelijk roze raincoat die door de regen banjert en (wanhopig) opzoek is naar de highlights van Chiang Rai. En zoals ik al zei zag ik er de lol wel van in. Maar na (misschien wel meer dan) anderhalf uur door de regen gelopen te hebben, begon ik het een beetje zat te raken. (Ook wel weer grappig eigenlijk (achteraf)) Vele waaraan ik de weg probeerde te vragen wisten niet eens af van het bestaan van deze tempel. En degene die het na het handen en voeten gesprek wel begrepen zeiden allemaal elke keer opnieuw dat het nog ongeveer 10minuten tot een kwartiertje lopen was, net alsof ik er in een perfecte cirkel omheen aan het lopen was. Maar dat was ik niet, de laatste mevrouw waar ik het aan vroeg had het over 10minuten lopen en dan naar links. Ik dus die kant op lopen totdat ik 2minuten later, jawel, een bordje zie met een Thais woord en mijn neus achterna lopend ga ik het weggetje in waarna ik op de blauwe tempel stuit! Al was de tempel zeker wel mooi (en blauw) mijn euforie was iets te groot voor de tempel alleen. Ook daar keken mensen mij dus weer gek aan ;). Ze wisten namelijk niet van mijn reis erheen.. Er waren echter niet veel mensen aangezien de tempel, eigenlijk meer het terrein erom heen, nog niet helemaal af is en het dus ook nog niet heel bekend is. Hoewel je het dus al wel kan bezichtigen, als je het kan vinden.
Op mijn terug weg, ik besloot de andere kant op te gaan, stuitte ik op een heel lief restaurantje gelegen aan de rivier. Ik ging naar binnen en het bleek erg duur en luxe te zijn maar ik vond dat ik wel wat lekkers had verdiend. Een grandma style warme chocolade melk was het geworden en hoe fancy dit geserveerd werd onderstreepte nogmaals hoe luxe dit zaakje was. Na binnen wat foto's te hebben genomen, mijn mobiel een beetje te hebben opgeladen en weer een beetje te zijn opgedroogd (raincoats hier zijn niet geheel waterproof geloof ik), ben ik weer op pad gegaan. Ik stak de brug weer over, een andere dit keer, en vervolgde mijn tocht naar de Night Market. De tocht terug leek veel korter, misschien omdat ik nu gedeeltes in het gras naast een soort snelweg liep. Zie je het voor je? Een verzopen roze monster lopend naast de snelweg in het modderige gras ;). Wat was het een dag.. Maar met het lekker eten op de markt kon ik mezelf weer helemaal opladen. En ook het bezoek aan het kattencafé, Cat in a cup, voordat ik aan de zoektocht naar de blauwe tempel begon, was erg geslaagd. Al met al heb ik me dus best vermaakt in Chiang Rai.
De volgende dag wilde ik graag nog naar het drie landen punt, the Golden Triangle, en moest ik de grens over naar Laos vanwege mijn aflopende visum. Om beide te halen raadde het hostel mij aan om vroeg te vertrekken, 5.30 uitchecken was volgens hun vroeg genoeg.. De volgende ochtend om 5.35 stond ik dus voor mijn hostel, weer in de regen maar wel met mijn mooie raincoat, klaar om naar het busstation te vertrekken. En om 1 over 6 nam ik plaats in de minivan naar de Golden Triangle om om iets voor half 7 weg te rijden. Rond 8 uur kwam ik daar geloof ik aan en ik was er dan ook zo goed als alleen, perfect! Ik weer wat foto's genomen, genoten van het uitzicht en na een klein half uurtje had ik genoeg gezien en wilde ik de bus naar Chiang Khong pakken om daar de grens over te steken. De mevrouw van het winkeltje bij het "busstation" vertelde mij dat ik de bus naar Chiang Sean moest nemen en vanaf daar de bus naar Chiang Khong kon pakken. Ik dus gewacht op de minivan naar Chiang Sean, daar uitgestapt en gezocht naar het "busstation" met de bus naar Chiang Khong. Maar eenmaal daar aangekomen kreeg ik te horen dat die bus die dag niet reed vanwege de regen. Op dat moment regende het juist niet meer en ik vraag me af, aangezien het hier 6maanden per jaar regent, hoe vaak de bus dan wel rijdt?! Ik moest dus terug naar Chiang Rai om daar de bus naar Chiang Khong te nemen. Maar voordat ik bij het andere "busstation" was aangekomen, kwam ik een Frans man tegen die hetzelfde probleem had. En dus besloten we, aangezien het toch nog erg vroeg was, te gaan proberen te liften. Maar na meer dan een uur te hebben gewacht, kregen we te horen dat er iets mis wat met de weg en dat niemand dus vanaf daar naar Chiang Khong kon. Ik ben dus toch maar met de bus naar Chiang Rai gegaan om daar om 1uur de bus naar Chiang Khong te pakken. Althans dat dacht ik.. En daar begon het toch wel een beetje spannende grens-oversteek-verhaal aangezien ik dus vele verhalen van backpackers had gehoord die opgelicht waren. Busjes die je expres op verkeerde plekken afzetten zodat je een tuk tuk moet nemen naar de juiste plek. Mensen die bij de grenscontrole, of eigenlijk iets daarvoor maar ja hoe weet je dat?!, je paspoort vragen en het dan niet terug geven voordat je ze geld geeft. En bij het geld wisselen of bij het regelen van je visum je te veel laten betalen etc. Toen ik daar dus aankwam wantrouwde ik eigenlijk iedereen al meteen ;). Maar het begon dus in de bus. Ik had een heel stappenplan gevonden online en stap 1 was ga naar Chiang Khong. Toen de mevrouw in de bus dus zei dat ik er beter op een andere plek uit kon gaan als ik naar Huay Xai wilde, en ik dat uit vertrouwen en spontaniteit deed, en ik eenmaal in de tuk tuk naar een grensovergang zat op de kaart keek en Chiang Khong verre van dichtbij was, was ik eerlijk gezegd al bang dat ik "gescamd" was. Later bleek echter dat stap 2 van het plan was dat je een tuk tuk moeste nemen (150B) 10km richting het zuiden van Chiang Khong, de plek waar ik af gezet was door de vrouw. Ik had dus een goedkopere tuk tuk van slechts 60B. De grens die ik op de kaart bij Chiang Khong zag bleek namelijk sinds enkele jaren enkel open voor locals. Maar goed dat wist ik toen nog niet dus ik dacht laat maar ik steek gewoon hier de grens over en zie wel hoe ik aan de andere kant in Huay Xai kom. Ik liep als eerste naar het money exchange kantoor om mijn Bath in dollars om te ruilen alleen hier hadden ze echter geen dollars meer. Dus ik besloot het gewoon met Bath te gaan proberen. Ik passeerde een man die om mijn paspoort vroeg maar ik stopte niet aangezien ik achter hem nog een officieel hokje zag met iemand erin. En ik had gelijk dat deze man "nep" was want hij kwam me niet achterna. Scam 1 vermeden, check. Ik kreeg mijn exit stempel voor Thailand en liep het niemandsland in waar een pendelbus me naar de kant van Laos bracht. Eenmaal daar liep ik naar het visa-on-arrival kantoortje en vroeg of ik met Bath kon betalen en hoeveel het was. En ik had geluk want ja ik kon met Bath betalen en ik was er op een goed moment! Want, het is niet echt een scam maar wel een beetje vreemd, er hing namelijk een lijst met vakanties, dagen en momenten op de dag waarbij ze extra kosten in rekening brengen. Als ik het me goed herinner zit je enkel zonder extra kosten op een doordeweekse dag (natuurlijk geen feestdag of vakantieperiode) tussen 12 en 4uur. Want daarvoor en daarna ben je in de ochtend of na vieren en ja dat kost extra moeite ofzo??! Maar goed ik was er 10 voor 4 dus ik zat goed en ik had een pasfoto en mijn departure kaart dus ook daar konden ze geen extra kosten voor rekenen. Soort van scam 2 kosteloos overleefd. Met mijn visum ging ik, helemaal alleen, het was mega rustig er liepen meer schoonmakers dan mensen die de grens over gingen, heel stoer naar het kantoor van de grens van Loas en ook hier kreeg ik weer een stempel. En toen waren daar de tuk tuks. Het dichtstbijzijnde plaatsje was te ver om te lopen en natuurlijk wisten de chauffeurs dat ook. Onderhandelen over de prijs was dan ook vrij kansloos, zeker aangezien ik de enige was daar. Na bijna een half uur daar gewacht te hebben, omdat ze minstens vier mensen in de tuk tuk wilde, vertrokken we, ik alsnog alleen in de tuk tuk ;), dan uiteindelijk naar Huay Xai. En weer een gelukje, in de pendel bus naar de grenskant van Laos kwam ik in gesprek met een Thaise man en hij vertelde de tuk tuk chauffeur waar ik afgezet moest worden; precies voor mijn hostel! En in het hostel konden ze direct de slowboat voor me reserveren en kon ik zowel de boot als de kamer met mijn resterende Bath betalen. Veel beter kon de de dag, naast het begin met de bus naar de Golden Triangle, niet verlopen. Helemaal toen ik er in het hostel dus achter kwam dat die andere grens dus dicht was voor toeristen, ik had dus de snelst mogelijke weg afgelegd naar Huay Xai, zonder opgelicht te worden. De dag werd ook goed afgesloten, toen ik wat wilde gaan eten kwam ik namelijk de twee Nederlanders tegen die ik al eerder kort had ontmoet met nog een Nederlandse jongen en met hen heb ik toen gezellig wat gegeten en de avond verder doorgebracht. Om vervolgens in mijn hostel te gaan douche en in het donker te eindigen aangezien de stroom was uitgevallen... Ik kreeg een mini zak lampje aangereikt via het deurtje en heb daarmee en samen met het koude water mijn haar verder gewassen ;). Maar ook daar zag ik de lol wel weer van in.

Zover waren mijn laatste dagen in Thailand en mijn eerste dag in Laos! Het is een lang verhaal en daarom bewaar ik mijn verhalen van de boot voor mijn volgende blog. Maar ik laat jullie niet te lang wachten, hij komt eraan :). Bedankt weer voor het lezen!

Liefs Elsbeth