Don Det en op naar Siem Reap!

Hoi hoi!

Me again en ja zoals beloofd de volgende dag! Lees ze!

En toen waren we dus met zijn vijven op Don Det, een eiland in het gebied genaamd 4000 eilanden (geloof niet dat het er echt zoveel zijn maar zo wordt het genoemd). Op het eiland was vrij weinig te doen was ons al verteld maar alsnog raadde alle backpackers die er geweest waren het aan. Eenmaal met de boot de andere kant te hebben bereikt, was het eerste wat we deden een restaurantje zoeken om wat te eten. Bij de pier zat een leuk restaurant met een mooi uitzicht op het water en ook de prijzen waren goed en dus besloten we ons daar neer te ploffen. In verband met het liften hadden we namelijk nog niet veel gegeten die dag. Ik bestelde dan ook een salade aangezien het eten hier nooit te gelijk komt en ik dacht dan krijg ik mijn salade vast als eerst. Maar nee, alle ("moeilijke")maaltijden stonden al op tafel, sommige waren zelfs al klaar, en toen kwam mijn salade pas. En de andere gerechten duurden al erg lang voor Aziatische begrippen, gelukkig was de wifi daarentegen erg snel en we zijn dan ook nog een aantal keer terug gekomen puur voor de wifi. Mijn salade was namelijk alles behalve dat wat de foto beloofde en in het broodje zaten zelfs mieren ;). Na het eten zijn we een slaapplek gaan zoeken en dit was erg gemakkelijk. Net als op de meeste plekken hier, zie je overal hostels, hotels en guesthouses en vanwege het laagseizoen nu is er overal voldoende plek (erg fijn!). Dit keer namen wij een bungalow, ik deelde er een met de twee andere meiden en met zijn drieën sliepen we dus in een tweepersoonsbed. Daarbij hadden we geen wifi en airco en een koude douche, maar we betaalde dan ook maar een euro per persoon. Na een beetje gesetteld te zijn in de mini bungalow en wat in de hangmatten gelegen te hebben (ja inbegrepen in de prijs) zijn we iets kleins als avondeten gaan eten. Erg laat maakte we het niet aangezien we allen vrij moe waren al sliepen we niet direct vanwege de sauna waarin we sliepen, onze bungalow. De volgende dag besloten we een rustdag in te lassen omdat de afgelopen dagen erg druk waren geweest. We sliepen uit, voor hoever dat mogelijk was in onze sauna, en hadden een lekker ontbijt. We deden wat kaartspelletjes en twee besloten met een fiets wat rond te kijken. Ik en het gevallen Duitse meisje werkten ons reisboekje wat bij, ik zocht mijn foto's uit en ruimde mijn backpack eens op. En de dag was om voordat we het wisten, Don Det is echt een plek om lekker te lanterfanteren en dat deden we dus ook ;). De dag erna hebben we echter wel wat actiefs gedaan. We hebben een kajak tocht gemaakt! De dag begon met een ontbijt "buffet" en vervolgens klommen we in de kajakken. Na een waterval te hebben bezocht peddelden we verder naar de boot die ons naar de dolfijnen zou brengen. Op de boot werd de "BBQ" al vast aangestoken om onze lunch te gaan bereiden. Eenmaal de plek met de dolfijnen te hebben bereikt was onze lunch klaar en konden we van onze BBQ spiesjes genieten! De dolfijnen waren echter niet super bijzonder, zo nu en dan zag je een vin boven water en op de foto was het vaak niet eens te zien maar goed ik had ook niet echt iets anders verwacht, het was alsnog een leuke ervaring! Na deze activiteit peddelden we weer verder, nu naar een plek waar onze kajaks uit het water werden gehaald en waar we met een bus naar de grote waterval worden gebracht. Maar het aanmeren op deze plek ging bij ons (/mij) niet zo soepel ;). Er was namelijk een beetje stroming (dat dacht ik althans) de verkeerde kant op. Onze kajak en van meerdere dreef dan ook de verkeerde kant op en ik had het (veel te) impulsieve idee om uit de kajak te springen (ik was toch al drijfnat aangezien de gids me eerder al in het water had geduwd). Dit was echter een niet zo'n slimme actie, de stroming was namelijk sterker dan ik dacht en naar de kant zwemmen lukte niet (laat staan de boot duwen wat mijn geniale plan was (; ). De gids moest me dus komen helpen en nadat ik in zijn kajak was geklommen en we de kust bijna bereikt hadden, gooide hij expres de kajak om, waardoor ik dus nogmaals in het water belandde. Weer een verhaal om achteraf om te lachen maar op dat moment schrok ik van de sterkte van de stroming! Weer een leermomentje, niet zo maar uit de kajak springen dus. Maar na er wat om gelachen te hebben, wat vers geplukte mango's gegeten te hebben en in de bus richting de waterval te zitten waren we het al snel vergeten. De waterval was echter wel zo indrukwekkend dat ik die niet zo snel zal vergeten, hoeveel water daar elke seconde naar beneden komt, je zou er bijna bang van worden. Maar van een afstand, samen met een welverdiend ijsje er naar kijken is wel prima! ;) Vervolgens gingen we terug en werd er gezegd dat we een beetje moesten haasten omdat er een storm op komst was.. Voordat we bij de plek waren waar we het water weer in moesten begon het te onweren. Katie en ik vonden dit niet geweldig en het laatste stukje, deels tegen de stroming in, hebben we dan ook erg hard gepeddeld. Want met grote lichtflitsen gevolgd door harde klappen is het niet heel fijn om op het water in een kajakje te zitten. Binnen no time waren we dan ook aan de andere kant en klommen we bij het eindpunt van de tocht voldaan uit het water. Het eerste wat we daarna deden was een douche nemen en lekker wat eten. Sommige hadden zin in een hamburger en wisten ons ook te overtuigen om een hamburger, bij dé hamburgerplek van het eiland, te nemen. En terwijl we op onze burger zaten te wachten ontstond er boven ons een hele mooie gekke lucht. De storm was gaan liggen en allerlei kleuren vulde de lucht. Het was heel bijzonder om te zien en ook de locals verbaasde zich over de lucht. Na wat kiekjes te hebben genomen en de burger te hebben opgegeten, hebben we nog een drankje gedaan om vervolgens terug te keren naar ons huisje. De dag erna vertrok mijn boot en bus namelijk om 8 uur naar Siem Reap.
Om kwart voor 8 nam ik dus afscheid van de groep en toen begon de lange tocht. De tocht waarmee ik mijn vorige blog begon. Een lange lange tocht. Zoals ik al zei vertrok de boot om 8uur om 5minuutjes later aan te komen op het vasteland, terwijl de bus pas om half 10 vertrok. Om kwart voor 10 reden de busje eindelijk met ons erin weg en na een half uur kwamen we aan bij de grens en daar "begon" het allemaal. Ik had gelezen (en gehoord) dat de chauffeur je altijd bang maakt en dan aanbiedt om tegen een vergoeding de grensovergang voor jou te regelen. Veel mensen deden dat maar ik wilde het graag zelf doen om en geld te besparen en mijn paspoort niet af te hoeven geven. Die man vond dat natuurlijk niet zo leuk zeker aangezien meer mensen mij nadeden en de grensovergang dus zelf wilde doen. Maar helaas werd mijn eigenwijsheid dit keer een beetje nadelig (voor mij) omdat ik van te voren geen dollars had gewisseld. Een aantal mensen zeiden namelijk dat ze hadden gehoord dat je ook met kip kon betalen en aangezien het omwisselen geld kost waagde ik de gok om aan de grens met kip te betalen. Helaas moest ik dus meer betalen omdat ik enkel kip had, achteraf had het dus goedkoper geweest om het door die man te laten doen. Maar goed dat is ook zo saai he ;) en ik heb wéér wat geleerd; dollars bij je hebben is het beste! En ik heb natuurlijk niet verteld aan iedereen dat ik uiteindelijk meer heb betaald al waren we wel sneller dan de anderen. De chauffeur werd namelijk boos op ons (niet dat wij hier ons ook maar iets van aantrokken) en riep dat de anderen nu op ons moesten wachten maar toen wij aan de andere kant van de grens aankwamen zaten de andere er inderdaad al maar zonder paspoort! Pas een half uur later kwamen hun paspoorten de grens over; wie wacht er nou op wie dan? Maar at the end hebben we vervolgens daar nog eens anderhalf uur gewacht op ons vervoer verder naar Siem Reap. En dat is typisch iets Aziatisch, je wacht en wacht en dan zeggen ze dat de bus het begeven heeft (er is altijd (zogenaamd of echt?) iets kapot) en dan moet je maar wachten en wachten. Vervolgens word je ergens afgezet en moet je maar weer afwachten wanneer je weer wordt opgepikt door een andere bus. En zo ging ook onze route deze keer. Toen er eindelijk een busje bij de grens van Cambodja arriveerde moesten we hier met zijn 17 in (het was een 8persoonsbusje voor de geïnteresseerde), het was maar voor een uurtje werd er sussend gezegd. En ja na iets meer dan uur werden we weer ergens afgezet om daar vervolgens weer bijna anderhalf uur op de rest te wachten. Een aantal dropen af naar andere bestemmingen maar we eindige met een man of 23 die allemaal naar Siem Reap toe gingen. Toen de guide ons dan ook vertelde dat niet de grote bus die voor ons neus stond maar de minivan ernaast voor ons was (weer een 8persoonsbusje (voor de geïnteresseerde)) kwamen er dan ook een aantal in opstand. Vooral omdat deze rit niet slechts een uurtje zou zijn maar meer dan 6uur. Maar ja we zijn in Cambodja en het boeide ze dan ook niet dat sommigen weigerde in te stappen; je wilt toch naar Siem Reap? Graag of niet. En zoals je al hebt kunnen lezen in het vorige verslag: iedereen stapte in. Het was dus een erg lange reis.. En dan had ik nog het geluk dat ik naast een leuke Mexicaan zat en niet op schoot bij een Amerikaan, al had dat wel logischer geweest gezien mijn grootte en die van de jongen die nu op schoot zat. Tijdens een korte stop bood ik dan ook aan om te wisselen maar dit hoefde (gelukkig) niet, een andere jongen ging al wisselen. En dat was helemaal prima voor mij ;). Toen we eindelijk op het busstation in Siem Reap arriveerde stonden er natuurlijk al weer een bende van tuk tuk drivers ons op te wachten om ons te bespringen. Ik durfde de deur bijna niet open te doen omdat ze letterlijk tegen het busje aan stonden, en dat dan na zo'n rit. Iedereen werd er dan ook een beetje prikkelbaar van maar eenmaal in de tuk tuk naar ons hostel werden we weer helemaal vrolijk. De weg naar het centrum voelde namelijk alsof we in de Efteling waren, de bomen en bruggen waren versierd met lichtjes en overal zagen we leuke restaurantjes en cafeetjes met gezelligheid en muziek. Als kleine kindjes zaten we in de tuk tuk te wijzen naar alle dingen die ons verwonderde, wat je al niet blij kan maken na zo'n rit ;). Al had de busrit dus wel weer wat vrienden opgeleverd! Met een groep besloten we die avond onverwachts nog op stap te gaan en we konden dan ook weer snel lachen om de reis die achter ons lag.

En dat was dus mijn eerste ontmoeting met Siem Reap, de stad waar ik 3weken op een school vrijwilligerswerk zal gaan doen! En meer daarover in mijn volgende blog (deze is al wel weer lang genoeg(; ) die ook weer snel zal volgen. Bedankt allemaal weer voor het lezen en geniet van het zonnetje daar! Tot de volgende keer.

Liefs Elsbeth