HCM, Mui Ne, Dalat en Hoi An! (Met Francois!)

Heey iedereen!

Op dit moment (10juli) liggen we in de nachtbus onderweg naar Hoi An! We zijn Nha Trang al gepasseerd, we hadden daar een stop van anderhalf uur om wat te eten en Francois en ik zijn ook (per toeval) nog naar de kust geweest. Vervolgens hebben we snel iets gevonden wat ook Francois wilde eten (hij had namelijk na de rit vanaf Dalat overgegeven en wilde nu enkel iets "betrouwbaars" eten we eindigde dus bij de pizza company). Maar we waren nog geen minuut buiten of ook dat kwam er al weer uit.. Hij voelt zich dus niet echt lekker. En waardoor dat komt? We hebben hetzelfde gegeten, misschien moet zijn lichaam wennen aan het eten, de warmte en de chaos hier of is het de ruwe busrit of heeft hij een (buik)griepje vanwege de airco. Ik hoop in ieder geval dat het snel over gaat want hij vindt het al erg wennen hier.. Maar dat alles mag de pret niet drukken, we hebben al veel gedaan en de tijd vliegt dan ook (nog steeds(; ) om! In Ho Chi Minh is onze reis samen begonnen en ik vond HCM al best wel veel maar voor Francois was het iets té veel, dat zei hij zelf ook. Hij was constant (te erg) op zijn hoeden en kon niet echt van de stad genieten. De dag dat hij aankwam was hij erg moe o.a. vanwege de jetlag en had hakt de temperatuur er ook nog eens in, we hebben op dag 1 het dan ook erg rustig aan gedaan. Samen met het Nederlandse meisje die ik eerder al ontmoet had zijn we nog ergens een hapje gaan eten maar daarna hebben we al snel ons bedje opgezocht. De volgende dag hebben we al lopend de stad een beetje verkend, op wat leuke plekjes gezeten en gegeten en het oorlogsmuseum bezocht. En na deze twee dagen hadden we het wel gezien, we hadden goede verhalen gehoord over Mui Ne en dus besloten we daar naar verder te trekken. Op de scooter werden we door ons hostel een voor een 's ochtends bij het busbedrijf afgezet. En alleen dat is in zo'n stad als HCM met het bizarre verkeer al een hele ervaring (zeker voor Francois natuurlijk de eerste keer hier achterop een scooter!). Vier uur later kwamen we aan in Mui Ne, een plaatsje waar naast zwemmen in de zee of in het zwembad en eventueel surfen niet veel te doen is. Perfect dus om even bij te komen en te wennen hier. En vanwege de goedkope kamers hadden we dit keer, i.p.v. een hostel, een goedkope kamer geboekt welke bij een soort resort hoorde met twee zwembaden en een restaurant en bar met uitzicht! Helemaal geen straf dus om daar eventjes te verblijven ;). Naast zwemmen en over strand lopen hebben we daar dan ook vrij weinig gedaan maar we hebben genoten. En na twee nachtjes en anderhalve dag er te zijn geweest besloten we verder te gaan naar Dalat. Een plaatsje wat hoger in de bergen en dus ook een stuk koeler! De mensen die daar woonde droegen dan ook jassen en lange broeken. Maar wij natuurlijk niet, de temperatuur was perfect voor ons. Al was dat in de busreis erheen niet het geval.. de airco begaf het namelijk. Van een fijne temperatuur steeg het dan ook in no time naar een temperatuur waarbij zelfs de Aziaten heel erg aan het zweten waren. Iedereen zag eruit alsof we net gedoucht hadden en de warmte ging natuurlijk ook gepaard met benauwdheid. Toen de bus eenmaal stopte voor een pauze konden we buiten de bus dan ook weer eindelijk adem halen! Gelukkig kreeg de chauffeur m.b.v. wat andere chauffeurs de airco weer aan de praat en vervolgde we de reis in een koele(!!) bus. Een paar minuten later gaf er een jongetje over in de bus en we waren dan ook erg blij dat de airco het weer deed ;). Eenmaal gearriveerd in Dalat kregen we een gratis ritje op de scooter naar ons hostel en daarna zijn we nog voor het familydinner even het centrum in geweest om een drankje te doen. Het diner met veel mensen van het hostel was erg gezellig en lekker! En na genoeg te hebben gegeten en even te hebben gekletst vertrokken we met een clubje naar de Maze bar, een bar met letterlijk een groot doolhof. Echt heel cool en bizar! Het is gemaakt door een kunstenaar en je kunt via het doolhof naar de verschillende etages toen. Toen de boel ging sluiten moest dan ook iedereen de weg naar de uitgang toe zoeken. En dat ging bij mij niet heel soepel, ik raakte verdwaald en alleen in zo'n weird en op sommige punten vrij donker doolhof is toch een beetje scary wel. Ik kwam echter al snel andere "verdwaalde" tegen met wie ik de tocht vervolgde ;). Vervolgens kwamen we een personeelslid tegen die vertelde dat ze dicht gingen en dat we eruit moesten. Toen hij vervolgens zij dat we de afslag naar boven moesten hebben er we daarboven weer op een driesplitsing uitkwamen wilden we er wel echt uit. En gelukkig herkende 1 jongen opeens een van de rare geschilderde gezichten op de muur en lukte het zo om de uitgang te vinden. Francois was op dit moment al lang buiten en had waarschijnlijk een hele gemakkelijke route gehad.. Na deze gekke leuke bar zijn we verder gegaan naar de Rain bar omdat we wilden dansen, het was een bar met Japanse techno en de muziek was echt lachwekkend slecht. Maar we hebben er wel gedanst en ons zeker een tijdje vermaakt om vervolgens met de taxi (zijn echt goedkoop hier weer) met zijn allen naar huis te gaan. De volgende dag zijn we Dalat gaan verkennen bij voet. Via het centrum hebben we een marktje bezocht en zijn we naar het mooie meer gelopen. Vandaar hebben we een taxi genomen de heuvel op om daar met een kabelbaan tussen de bergen door naar een tempel te gaan. En de tempel zelf was nou niet mega bijzonder, enkel de uitzichten waren al zeker de moeite waard om de kabelbaan te nemen. We eindigde bij een ander meer en op onze zoektocht naar een "normale" wc, hebben we wat gedronken een een cakeje op aan het meer. Eenmaal terug in het hostel zijn we met wat andere naar de night market gegaan om daar wat te gaan eten. Een soort roti(?) brood met kip en ei en een noodle soep met (achteraf) gemalen garnalen en andere niet te herkennen dingen erin.. Niet een groot succes. Vervolgens zijn we in het hostel bijna direct naar de kamer gegaan om te gaan slapen. En toen de volgende dag namen we de bus naar Nha Trang om vervolgens gelijk met de nachtbus door te gaan naar Hoi An.
En daar hebben we er nu al weer twee dagen opzitten en gaan we morgen dus alweer, per scooter verlaten! We trekken door naar Hué, via de bekende route tussen Hoi An en Hué. Maar eerst nog wat over Hoi An, het zeeer charmante stadje met de lampionnetjes die heel leuk zijn maar welke je niet fatsoenlijk op de foto krijgt.. We kwamen iets na vijven aan en na ons hostel gevonden te hebben (het was heel dichtbij gelukkig) zijn we (als een soort zombies (; ) Hoi An gaan verkennen. We konden namelijk pas vanaf half 2 inchecken, zoals meestal maar goed dan moet je je dus nog wel even vermaken tot die tijd. (Eigenlijk moet je sowieso niet gaan slapen dan i.v.m. je slaapritme maar gezien Francois zijn toestand..) Met een kaartje van het hostel zijn we op pad gegaan en hebben we de sfeer van het stadje opgesnoven (er zijn hele leuke oude huisjes en winkeltjes) en wat dingen bezocht. Rond half 12/12uur zijn we terug naar het hostel gelopen en konden we gelukkig al inchecken! Na even uitgerust te hebben, Francois heeft natuurlijk weer geslapen, hebben we meegedaan aan een streetfoodtour die het hostel aanbood en waarbij we dus met een grote groep plekjes met streetfood af gingen en hier ook wat uitleg over kregen. Erg leuk en wisselend ook erg lekker ;). Daarna ontvingen we in ons hostel een gratis biertje en heb ik daar weer met Kathie afgesproken! Een meisje waarmee ik in Laos een tijd heb gereisd. Met een groepje gingen we (ook hier) naar de night market met al de leuke lampionnetjes en sommige van ons aten nog iets. Na gezellig bij te hebben gekletst (en nog onverwachts een meisje te hebben ontmoet waarmee ik al eerder had gereisd) en nog een biertje te hebben gedaan in een van de barren zijn we ons bedje weer gaan opzoeken. En toen waren we alweer bij vandaag, 11juli. We hadden enkele plannen om met de fiets een strandje op te zoeken maar uiteindelijk hebben we enkel nog wat plekken in het centrum bezocht. Ik stond vandaag namelijk met dezelfde ziekteverschijnselen op die Francois zojuist had gehad. Ik kon(/kan) niks binnenhouden, zelfs water is lastig, en het komt er aan alle kanten uit.. (Ja lekker verhaal ik weet het (; ) En je kunt je wel voorstellen dat als je niks binnenhoudt het met deze warmte niet echt fijn is om actief iets te doen. Het is dan ook vooral een rustdag geweest waarbij ik helaas veel in bed heb gelegen. Met Francois gaat het nu al een stuk beter gelukkig (hij kan weer eten) en ik hoop ook dat ik morgen me weer wat beter voel. Zeker omdat we dus naar Hué gaan. Maar goed we zullen zien hoe het gaat, ik probeer in ieder geval wel beetje bij beetje te blijven drinken. En we zijn met zijn tweeën dus dat is ook erg fijn. Oké daar ga ik het weer bij laten, jullie zijn nu helemaal weer "bij" en ik ga dus lekker proberen te slapen.

Bedankt weer voor het lezen en we houden jullie op de hoogte! Tot mijn volgende blog!!

Liefs Elsbeth